Ο Macron βάζει τη Μεσόγειο εναντίον της Τουρκίας, αλλά παραμένει σχεδόν μόνος
IAN LANGSDON μέσω Getty Images
Αν ήταν σε αυτόν, ο Εμμανουήλ Μακρόν θα είχε ήδη αποφασίσει για τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, η οποία εδώ και μήνες εισβάλλει στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας με τα στρατιωτικά της πλοία για να επιθεωρήσει τον βυθό για αναζήτηση φυσικού αερίου. Σε τελική ανάλυση, σήμερα, ενώ ο Giuseppe Conte, ο Ισπανός Pedro Sanchez, ο Έλληνας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Πορτογάλος Antonio Costa, ο Κύπριος Νίκος Αναστασιάδης και ο Μάλτας Ρόμπερτ Αμπέλα έφτασαν στο Αζαξιό, μετά τη γαλλική πρόσκληση για μια σύνοδο κορυφής της Μεσογείου για την Τουρκία, ο Macron δεσμεύτηκε σε μια λεκτική μελωδία με την Άγκυρα. Βαριές αμοιβαίες κατηγορίες.
Όμως, στη σύνοδο κορυφής στην Κορσική, οι άλλες χώρες της Μεσογείου, εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι μέρη στη διαμάχη, αποφεύγουν την «έκκληση για όπλα» του Γάλλου προέδρου εναντίον του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Επτά χώρες που αντιμετωπίζουν την ίδια θάλασσα: χωρίζονται επίσης πάνω από την Τουρκία και τη Λιβύη, μέτωπα μιας Μεσογείου χωρίς ειρήνη.
Λαμβάνοντας υπόψη το έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 24ης και 25ης Σεπτεμβρίου, που συγκλήθηκε ειδικά για τις εντάσεις στο Αιγαίο, ο Macron καταφέρνει μόνο να καταλήξει σε συμφωνία με τον Μητσοτάκη: η πλήρης στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Παρισιού και Αθήνας εναντίον της Άγκυρας, αποφασίζεται σε διμερή συμφωνία πριν από την συνάντηση κορυφής με άλλους μεσογειακούς ηγέτες. Δεν είναι λίγο, αλλά δεν είναι η κοινή αντίδραση της ΕΕ που ζήτησε το Elysée. Στο Ajaccio Conte δεν ακολουθεί το κεφάλι του Elysée με σκληρούς τόνους εναντίον της Τουρκίας. Ο “διάλογος” είναι ο λέξης-κλειδί του.
Αλλά ο πρώτος που αντιτίθεται σε μια πιο αυστηρή ποινή είναι η Άνγκελα Μέρκελ, η τρέχουσα πρόεδρος της ΕΕ μέχρι τον Δεκέμβριο. Μέχρι στιγμής η καγκελάριος έχει περιοριστεί στο αίτημα για «διάλογο» μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας, ώστε να μην ενοχλήσει τον Ερντογάν, ο οποίος, βάσει μιας χρηματοδοτικής συμφωνίας που ήθελε το Βερολίνο για ολόκληρη την ΕΕ, αναστέλλει τη ροή της μετανάστευσης στη Γερμανία από τα Βαλκάνια.
Αντ ‘αυτού, ο Γάλλος πρόεδρος έχει επίσης τη Λιβύη που τον χωρίζει από τον Τούρκο πρόεδρο. Ο Μακρόν, κοντά στον διοικητή της Κυριένα Χάφταρ, έπρεπε να υποστεί την παρουσία Τούρκων στρατιωτών στην Τρίπολη για την υποστήριξη της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης Αλ Σεράιτζ. Πριν από την πανδημία, οι στρατιωτικές εντάσεις στη Λιβύη έφτασαν στο αποκορύφωμά τους – εν τω μεταξύ ο Πούτιν είχε διαφωνήσει με τον Χαφτάρ εναντίον του Ερντογάν – τόσο πολύ που ήταν απαραίτητη μια διεθνής διάσκεψη στο Βερολίνο για τη Λιβύη στις 19 Ιανουαρίου. “Πρέπει να δεχτούμε την τουρκική παρουσία στη Λιβύη”, ο υπουργός Εξωτερικών Λουίγι Ντι Μάιο παραδόθηκε πριν από λίγες ημέρες μιλώντας στην εφημερίδα, για να πει μόνο για τις ευθυγραμμίσεις στο πεδίο και τις διαιρέσεις.
Η Τουρκία «δεν είναι πλέον εταίρος», είναι οι λέξεις με τις οποίες η Macron ξεκινά σήμερα τη σύνοδο κορυφής του Ajaccio. Διατηρεί «απαράδεκτη συμπεριφορά» και απέναντι στον Πρόεδρο Ερντογάν «εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και σταθεροί». Ο Γάλλος πρόεδρος εξέφρασε τη «βαθιά ελπίδα του για επανεκκίνηση ενός γόνιμου διαλόγου με την Τουρκία», αλλά στη συνέχεια προσθέτει αμέσως τη δόση: τα τουρκικά πλοία υιοθετούν «απαράδεκτες πρακτικές στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης». Η αναφορά αφορά τις εντάσεις με μια γαλλική φρεγάτα τις τελευταίες εβδομάδες. Και πιο ξεκάθαρο: η συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με την κυβέρνηση της Λιβύης εθνική συμφωνία, η οποία αρνείται τα νόμιμα δικαιώματα της Ελλάδας, είναι «απαράδεκτη», ενώ οι εξερευνητικές δραστηριότητες στα κυπριακά ύδατα είναι εξίσου «απαράδεκτες».
Η απάντηση της Άγκυρας είναι έτοιμη. Ο Μάκρον έχει δείξει τον εαυτό του «αλαζονικό και πάλι με τα παλιά αποικιακά αντανακλαστικά του» στις δηλώσεις του για την Τουρκία και «τροφοδοτεί εντάσεις και θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της ΕΕ με την εξατομικευμένη και εθνικιστική του στάση», διαβάζει ένα σημείωμα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Η σύνοδος κορυφής του Ajaccio απομονώνει τον Macron αλλά πιστοποιεί τις διαιρέσεις της Μεσογείου σε ανοιχτά μέτωπα. Και δεν είναι καλά νέα.
